Rozwój i modernizacja gospodarki wiąże się bezpośrednio ze zmianami technologicznymi, zmianami w procesach wytwórczych, unowocześnianiem maszyn i urządzeń, powszechną cyfryzacją procesów produkcji, jak również procesami zarządczymi i decyzyjnymi.

Wymusza to konieczność nabywania coraz to nowych umiejętności i kompetencji zarówno przez pracowników obsługujących bezpośrednio nowoczesne sprzęty i urządzenia, jak i przez kadrę nadzorującą i zarządzającą. Celem badania było zdiagnozowanie działań podejmowanych w zakresie rozwoju zawodowego pracowników oraz kadry zarządzającej.

Poszerzenie wiedzy i zakresu umiejętności zarówno przez dyrektorów, prezesów czy członów rad nadzorczych, jak i podległych pracowników stanowi nie tyle koszt, co realną inwestycję zwiększającą konkurencyjność firmy i stanowiącą podstawową bazę rozwojową.

Do kogo skierowna była ankieta?

Ankieta skierowana była głównie do osób zarządzających podmiotami/firmami, przy czym za osoby kompetentne do udzielenia informacji uważani są również pracownicy działów szkoleń lub komórek kadrowych, w zależności od przyjętej w jednostce organizacji pracy. 

Na bazie pozyskanych w trakcie ankietyzacji informacji została przedstawiona skala działań podejmowanych na rzecz poszerzenia szeroko rozumianych kompetencji pracowniczych, zdefiniowano niektóre problemy, dając podstawy pod mechanizmy wsparcia w przypadku potrzeby ich rozwiązania.

Wybrane wnioski z badania

Firmy nie odrobiły w pełni strat poniesionych w okresie zamrożenia gospodarki spowodowanej pandemią koronawirusa, co może się przekładać na ograniczone możliwości finansowania działań związanych z rozwojem zawodowym.

Około 7% respondentów generalnie podchodzi negatywnie do problematyki rozwoju zawodowego, zwłaszcza gdyby miało się to odbywać kosztem pracodawcy (również poprzez koszty niematerialne: w czasie służbowym, na służbowym sprzęcie, we własnym lokalu). Oznacza to konieczność przygotowania zawodowego pracownika na wcześniejszym etapie, a wiec silniejszej wymiany informacji na linii szkoła–pracodawca.

Pracodawcy w zdecydowanej większości traktują wszelkie szkolenia, zarówno pracowników, jak i ścisłego kierownictwa, jako inwestycje w potencjał własnej firmy podnoszący efektywność pracy, stąd dominującymi są szkolenia w powiększenie kompetencji zawodowych.

Najczęstszą formą szkolenia jest dokształcanie na stanowisku pracy, połączone z przekazywaniem umiejętności przez pracownika dysponującego odpowiednim doświadczeniem. Taka forma kształcenia wprawdzie pozwala wykorzystać umiejętności w bieżącej pracy, ale nie stwarza perspektyw rozwojowych.

Pracodawcy dosyć aktywnie i szybko zareagowali na niespodziewane zmiany generowane przez pandemię (np. praca zdalna, cyfryzacja niektórych procesów), natomiast stosunkowo słabo dostrzegalne są istotne zmiany cywilizacyjne związane ze starzeniem społeczeństwa czy postępującą automatyzacją i robotyzacją prac.

Szereg zagadnień ogólnych (np. podstawowe kompetencje cyfrowe, zagadnienia interpersonalne, komunikacja międzykulturowa itp.) mogłoby być opracowywanych dla szerszych grup odbiorców i nieodpłatnie upowszechnianych zainteresowanym on-line.

Zapraszamy do zapoznania się raportem.